Has conseguido resurgir
los rincones brillantes de mi ser.
Has permitido volver
a hacerme creer lo que soy.
Has aparecido de la nada
para decirme que merece la pena.
Y con ello, vuelvo a ser capaz
de sonreír tras la oscuridad.
Vigilo sigilosa
cada paso de mis zapatos
para acercarte a mí
sin quitarte parte tuya.
Me dejo mimar
por tus brazos en la aurora
Las largas conversaciones
se escriben casi solas
Así he empezado a andar,
casi silenciosa para descubrirte
y dejarte un hueco
en alguna de mis horas.
Mi sol vuelve a lucir
por las mañanas nubosas
mientras mi corazón empieza a latir
tras una nueva nebulosa.
Todo por ganas de leer entre tus miradas
los pensamientos maduros y seguros
que me tienen embelesada.
Me encanta este optimismo que estoy leyendo. Espero que te dure "muncho".
ResponderEliminarBesitos guapa
Yo también lo espero. De momento, así sigue siendo :D
ResponderEliminarrecollons...
ResponderEliminarQué paraules Mire, espere que sigues molt feliç cada dia que passa, i que ho demostres amb eixa sonrisa tan bonica que tens.
ResponderEliminarPetons!
Et trobe a faltar :( Me vaig alegrar tant de vore't... :)